Geschiedenis

Toen in 1965 TTV Rood-Wit ter ziele ging bleef bij een paar mensen het tafeltennisbloed toch kriebelen.
Zij weken uit naar Zundert om daar hun balletje te kunnen slaan, maar na ongeveer een jaar keerden zij terug naar St.Willebrord om daar de tafeltennissport een nieuwe leven in te blazen. Op 27-7-1967 werd opnieuw de TTV Rood-Wit opgericht door: Ries Roks – Jos Roks – John Kas. Er werd een advertentie geplaatst in het gemeentelijk weekblad “De Hefboom” en de resultaten waren overweldigend : 40 aanmeldingen. De basis was gelegd en met mensen aan het roer zoals het bovengenoemd drietal  kon het praktisch niet meer fout gaan.

Vanzelfsprekend vormden zij het bestuur van de heropgerichte vereniging:
Ries Roks     :         Voorzitter
Jos Roks       :         Penningmeester
John Kas       :         Secretaris

Het bestuur zette een interne competitie in elkaar om iedereen zoveel mogelijk te laten spelen.
De prijs waar het om ging was: “De Lanteernbeker”, genoemd naar ons clubhuis en kende in John Kas, Ad Wagtmans en Jac Koevoets de eerste winnaars.
Het eerste jaar bleef het ledenbestand ongeveer gelijk en er werd besloten om toe te treden tot de N.T.T.B. Dit had tot gevolg dat onze naam gewijzigd moest worden om een oneffenheid van onze voorgangers weg te werken. Uit vele namen werd uiteindelijk de naam TTV The Back Hands gekozen, verzonnen door Jac Koevoets en G. Heeren. We starten met 2 senioren en 2 junioren teams, zijnde :

Backhands 1 Senioren       :   Jos Kas     –     John Kas     –     John v/d Broek
Backhands 2 Senioren       :   P. Raaijmakers     –     Jos Roks     –     W. Kas
Backhands 1 Junioren       :   G. Heeren     –     J. Koevoets     –     T. Koks
Backhands 2 Junioren       :   W. Koks     –     R. Konings     –     P. Roks     –     W. Roks

De resultaten van onze senioren waren niet slecht, ze waren goede middenmoters voor die tijd.

Dat er in St. Willebrord veel tafeltennistalent was bleek al gauw, want onze junioren haalden het ene kampioenschap na het andere binnen.
Binnen enkele jaren speelden we kampioensklasse wat voor die tijd heel erg goed was. De goede resultaten werkten inspirerend en met het 1ste seniorenteam gingen we via promotie-wedstrijden naar de 3e klasse.

De vereniging deed het goed en men kwam ook van andere plaatsen om bij ons te kunnen spelen. We groeiden gestaag en het bestuur (met Toon de Rijk die John Kas inmiddels was opgevolgd als secretaris) schuwde het vele werk niet. Ze zorgden ervoor dat we mee konden doen aan toernooien en kampioenschappen, verzorgden de uitslagen in de krant en “De Rood-Witter” en men organiseerde het  bekende Back Hands Toernooi.

De wat oudere leden onder The Back Hands zullen nog wel weten dat Jos Kas en Johan v/d Broek de eerste Westbrabantse  titels mee naar St. Willebrord brachten. Met de jaren veranderde de samenstelling van het bestuur en de teams. We plukten de vruchten van onze talentvolle jeugdspelers die over kwamen naar onze senioren. Zowel het 1e als het 2e seniorenteam promoveerden.

In het seizoen 74-75 nam het eerste definitief afscheid van de 3e klasse en het tweede van de 4e klasse. Onze junioren bleven goed aan de weg timmeren en waren de enige die de gevestigde orde: P. Kil, P. v/d Horst, J. v/d Ven en A. Fikkers tegenstand kon bieden. Door het steeds groter wordende ledenaantal (we kregen ook dames), stak het eerste probleem voor ons de kop op: te weinig trainingsavonden beschikbaar. De P.B. stichting kwam met een oplossing:  De Tekenclub.  Hierin was de school gehuisvest en met man en macht werd een speelruimte gecreëerd.

De zaal was voor ons een uitkomst want we konden er alle dagen van de week gebruik van maken. Hier zijn onze “grote jaren” begonnen. We trainden meer gericht onder leiding van o.a. Toon Lauwen en Frans Joosen en de resultaten gingen met sprongen de hoogte in. Het aantal senioren teams groeide tot 9 en we kregen zelfs 2 damesteams in de competitie. De junioren bleven uitstekend presteren en gingen mee doen in de landelijke competitie.

De jaren tachtig zullen altijd als “Gouden jaren”in onze herinnering blijven voortleven. De senioren gingen wel van de 1ste klasse in twee jaar tijd naar de 4e divisie en ons tweede en derde team speelden 2e klasse. De lagere teams telden ook kampioenen, in de 4e klasse met de onverslijtbare Jos kas, ook in de 5e en 6e klasse was er feest te vieren en niet te vergeten,  ook onze dames presteerden erop los.

Ons visitekaartje bleef echter onze juniorenselectie door op vele toernooien te halen. We speelden in de landelijke competitie en behaalden ook daar het kampioenschap. Zowel ons 1e als 2e team promoveerden in de ‘81-‘82 naar landelijk B. Het eerste team deed er nog een schepje bovenop en ging in ‘84-‘85 landelijk A spelen.

Er kwamen trainerswisselingen, F. Joosen en A. v. Dijk werden opgevolgd door R. Lauwerijssen en R. Broeren. We gingen vol vertrouwen verder en plaatsten ons voor de kampioensklasse, de hoogste juniorenklasse van Nederland en eindigden hierin op de 4e plaats. Het Backhands toernooi groeide uit tot een begrip dat bij alle clubs hoog aangeschreven staat qua organisatie en gezelligheid.

Op de ranglijsten namen en nemen we hoge plaatsen in: J. Verstijlen, T. Verstijlen, R. v/d Vorst, W. Nijkamp, M. Heeren, R. Ossenblok, H. Heeren, M. Schoone, R. Verstijlen, R. Duivis. Ze pakten titels in Brabantse en Zuid-Nederlandse kampioenschappen. Henny en Mario Heeren waren in de jaren negentig bij de jeugd de grote blikvangers van onze vereniging geworden. Henny Heeren werd geselecteerd voor de eerste jeugd Olympische dagen te Papendal en eindigde  in dit Internationale veld op 14e plaats. M. Heeren bereikte zelfs wat niemand in onze vereniging presteerde,  namelijk de finale van de kampioenschappen van  Nederland. Hij bracht een 3e en een 2e plaats in het enkelspel  en 2 dubbeltitels mee naar St. Willebrord, en werd geselecteerd voor het Nederlands Team. Daarvoor mocht hij uitkomen in Engeland en in Tilburg tegen Frankrijk en behaalde daar goede resultaten. Als klap op de vuurpijl werd hij afgevaardigd naar de EK in Athene en werd daar 2e in de troostronde.

Na een periode van grote successen kwam er een terugval. De oorzaak daarvan was dat er verschillende spelers stopten of naar andere verenigingen vertrokken. Nu speelden we nog 1ste klasse met de senioren en landelijk C met de junioren, terwijl onze toppers H. Heeren en M. Heeren bij andere verenigingen op het hoogste niveau spelen. Op dit moment kwam er echter weer een grote toeloop van jeugd waar The Backhands heel blij mee was. De Tekenclub  bood te weinig traingsmogelijkheden, en we we kregen te kampen met ruimtegebrek en slechte kleedgelegenheid. The Backhands was uit zijn jasje gegroeid. Jos Schijven, toenmalig wethouder, hielp onze vereniging uit de nood. Hij speelde een symbolische partij tafeltennis tegen Corrie Heeren  (echtgenote van Geert) met als inzet een vervangende ruimte. Jos had de vervangende ruimte la in zijn achterhoofd en die kwam er dan ook uiteindelijk. Eind jaren tachtig verhuisde onze club naar de voormalige gymzaal van de Maria-gorettischool aan de P.B. Singel te St.Willebrord waarmee de vereniging opnieuw een sportieve impuls kreeg. Ook hier werd bij jeugd en senioren op landelijk niveau gespeeld. Het dieptepunt lag in het jaar 1999 toen secretaris, penningmeester en boegbeeld Toon de Rijk kwam te overlijden. Op dat moment dacht tafeltennissend brabant dat onze club ter ziele zou gaan. Het tegendeel werd toen bewezen. Krachten werden gebundeld en de jonge generatie stroopte de mouwen op. Ook dit ging natuurlijk weer gepaard met flinke ups en downs,  maar de stijgende lijn was ingezet.Toch leek onze vereniging plotseling ter ziele te gaan. Na jarenlange onderhandelingen over privatisering met de gemeente Rucphen kwam het vernietigende bericht dat wij plaats moesten gaan maken voor de uitbreiding van verzorgingshuis De Kim. Vervolgens kwam de, inmiddels overleden wethouder Suijkerbuijk, met het bericht dat verhuizing naar de “binnentuin” van Rucphen in de nabijheid van de Skidome de enigste optie was. Het bestuur belegde een speciale ledenvergadering welke enorm druk bezocht werd. Het toenmalige bestuur ontving van de leden volledige toestemming om in een laatste poging Back Hands van de ondergang te redden. Het moest alles of niets worden. Inmiddels naderden de verkiezingen en alle politieke partijen werden aangeschreven. Ook werden collega-sportverenigingen benaderd en werden van de massale verhuizingsplannen van het college op de hoogte gebracht. Het zou nml. niet alleen bij de tafeltennisclub blijven. Arjan Schijven, Barry de Bruijn en voorzitter Piet Raaymakers haalden alles uit de kast met als eindresultaat een politieke aardverschuiving binnen de gemeente Rucphen. De Rucphense Volkspartij kwam als grote winnaar uit de koker gerold en met wethouder Jos Schijven terug aan het roer was de huisvesting van The Back Hands binnen de grenzen van Sint Willebrord veilig gesteld. Voor Back Hands was alles bespreekbaar, maar een verhuizing naar de “rimboe” van Rucphen zou voor ons de ondergang betekenen.

Wethouder Schijven had met meerdere problemen te maken. Zo was peuterspeelzaal Het Pinkeltje en het Melktandje ook zo goed als dakloos. Ook de scouting van St.Willebrord had een enorm huisvestingsprobleem. Jos Schijven nam het college aan de hand en liet een plaats zien in de buurt van de oude locatie Tekenclub, nabij Hotel/Cafe De Kwast. Hier verrees uiteindelijk een prachtig Multifunctioneel gebouw waarbij TTV The Back Hands een eigen sportgedeelte exploiteert en tevens de exploitatie verzorgt voor de tussenruimte van de scouting. Door de vermoeiende strijd en verhuisperikelen was Back Hands in ledental teruggelopen. De sport was in die jaren door alle problemen een randzaak geworden.

Na de verhuizing in 2009 kon de focus weer worden gevestigd op de tafeltennissport. Back Hands kent sinds deze  verhuizing een forse groei van leden en teams. Bovendien is de gezelligheid, na wat aanpassingen, weer volledig terug. Het doet ons langzaam maar zeker weer terugdenken aan de gouden jaren van weleer. De jeugdgroep wordt ook sterker en sterker. Met de toen 9-jarige Vicky Schijven werd in het voorjaar van 2012 bijna een nationale titel gepakt (2de plaats Welpen D). Vicky kreeg vervolgens een Welpen A-licentie wat weer een nieuwe impuls gaf. Het geloof  in kwaliteit is er weer. Onder leiding van Jordy de Bruijn (zoon van verenigingsman Peter de Bruijn) zal hopelijk de landelijke competitie worden gehaald en voor de komende jaren worden veilig gesteld. Ook de senioren draaien met 9 teams op volle toeren. Alle afdelingsklassen tot en met de hoofdklasse zijn gevuld.

Anno 2012 bestaat het bestuur uit voorzitter Piet Raaijmakers, penningmeester Arjan Schijven, secretaris Jack de Jong en de bestuursleden Danny Roks, Ad de Hoon, Peter de Bruijn en John Kools.